Idziesz leśną ścieżką. Nagle napotykasz wilka. Wilk zaczyna cię gonić, a ty uciekasz. Powietrze wypala ci drogi oddechowe. Nagle widzisz przepaść. Skaczesz. Wolisz zginąć w ten sposób, niż jako jedzenie dla wilka. Spadasz. Nagle czujesz, że przestajesz spadać. Rozglądasz się dookoła. Widzisz, że stoisz pośród całkowitej ciemności i nieustającej ciszy. Rozglądasz się. Ruszasz przed siebie. Na początku idziesz spacerowym krokiem, a z czasem przyspieszasz do truchtu. Cały czas energicznie się rozglądasz, nie masz pojęcia, gdzie jesteś. Wtem zauważasz motyla. Ma piękne duże skrzydła w przeróżnych odcieniach ciemnej zieleni, bordu i szarości. Idziesz za nim. Nagle natrafiasz na drzewo. Jego korona ma niezliczoną ilość liści. Pień ma intensywny ciemnobrązowy kolor, a liście ciemnozielony. Jest piękne. Wtem z korony wylatuje kilka innych motyli. Wszystkie są podobne do tego pierwszego. Wszystkie lecą w tym samym kierunku. Idziesz z nimi dalej. Natrafiasz na kilka drzew takich, jak to poprzednie. Wchodzisz pomiędzy nie i rozglądasz się z zachwytem. Na twojej twarzy pojawia się uśmiech. Motyle zaczynają na tobie siadać. Czujesz ich delikatne łaskotanie. Jest przyjemne. Teraz motyle siedzą na tobie nie pozostawiając ani wolnego skrawka na twoim ciele. Motyle, które nie znalazły miejsca latają dookoła trzepocąc skrzydłami. Czujesz delikatne mrowienie, potem ciepło, aż w końcu nie czujesz nic. Zjadły cię motyle.
______________________**************______________________*********
Krótkie, ale myślę, że ciekawe. Gdy tylko zobaczyłam to zdjęcie, wiedziałam, co chcę na pisać ^^ Pomysł przyszedł do mnie ot tak sobie. I bardzo się z tego cieszę ^^ Lubię motyle ;)
Wow...... *-* (Dlaczego zawsze tyle piszę pod Twoimi postami? Weź przestań pisać tak cudownie, żebym mogła się do czegoś w końcu przyczepić!♥)
OdpowiedzUsuńA najbardziej śmieszy mnie opis "Kocham motyle"... Też kocham być pożerana przez motyle ♥ A tak na serio to moją wymarzoną śmiercią zawsze było utopienie się (ale nie, żebym była jakaś nienormalna czy coś) xD
OdpowiedzUsuńTekst jest piękny *-* Krótki, ale taki niejasny i tajemniczy. Czemu to jest takie idealne?
Motyle zawsze będą mi przypominać historyjkę, którą opowiedział Lau (bodajże tak miał na imię, w każdym razie z Kurosza) O tym jak to ktoś chciał być motylem, a potem już nie wiedział czy to on czy to motyl chciał nim być.
OdpowiedzUsuńZjedzona przez motyle... A ja się zastanawiam, jakie to uczucie.
Wciągnęłam się w Twoje teksty ^^